Միայն նրանք, ովքեր կորցրել իրենց հարազատներին, կարող են հասկանալ, որ այդ դատարկությունը ոչ մի բանով հնարավոր չէ լցնել:

Եվ որքան ուժ է հարկավոր մորը, որպեսզի նա կարողանա համակերպվել այն մտքի հետ, որ շուտով կորցնելու է սեփական զավակին:Թող որ ոչ մի մայր չպատկերացնի դա: Բոլոր մայրերի աչքերում թող միայն ուրախության արցունքներ լինեն: Բայց կյանքում ամեն ինչ չէ, որ մեր ցանկությամբ է լինում:

Ռուտ Սկալլիի ուրախությանը չափ չկար, երբ նա իմացավ, որ հղի է: Որդուն անվանեցին Նոլան:

Ռուտը Նոլանին սիրում էր կյանքից առավել: Երբ լրացավ երեխայի 2 տարին,նրա մոտ ի հայտ եկան լուրջ առողջական խնդիրներ և որոշ ժամանակ անց տղայի մոտ ախտորոշեցին փափուկ հյուսվածքների քաղցկեղ:

Եվ ամենասարսափելին այն էր, որ բժիշկներն ասում էին, որ տղան չի կարողանա հաղթահարել հիվանությունը և երեխայի կյանքին հաշված օրեր են մնացել:

Ռուտը մոտեցավ որդուն և նրան ասաց, որ այլևս հարկ չկա պայքարել կյանքի համար, երեխան ասաց, որ մինչև այդ պահը նա հանուն մայրիկի էր պայքարում:

Վերջին 36 ժամը կինը չէր հեռանում որդու մահճակալի կողքից: Տղայի վիճակը շատ ծանր էր; Նա հանկարծ բացեց աչքերը ու ասաց.

«Սիրում եմ քեզ մայրիկ» ու ժպտաց: Նա վերջին անգամ սիրալիր աչքերով նայեց մոր դեմքին, փակեց աչքերն ու հրաժեշտ տվեց կյանքին:

Ռուտն ապրում է այն հույսով, որ մի օր անպայման երկնքում կհանդիպի որդուն, ու կառնի իր կարոտը:

Աղբյուր