Ես շատ եմ ուզում ձեզ հետ կիսվել իմ պատմությունով, իմ հարաբերություններով սկեսուրիս հետ:
Այնպես ստացվեց, որ իմ ծննդաբերությունից հետո ես ու ամուսինս սկզբում բավական գումար չունեինք, իսկ տղաս արդեն մեկ տարեկան էր և նա կարող էր սովորական սնունդ ուտել։ Ընդհանրապես որոշել էի, որ գնալու եմ աշխատանքի, պետք էր, որ ամուսնուս օգնեի։
Մենք դայակի գումար չունեինք և այստեղ մեզ օգնության եկավ ամուսնուս մայրը։ Ի դեպ, մենք միշտ հիանալի հարաբերություններ ենք ունեցել, ինձ այդպես էր թվում։
Նա հաճույքով տանում էր թոռանը իր բնակարան, երբ մենք աշխատում էինք , իսկ ամռանն արդեն տանում էր ամառանոց, տղաս արդեն 1,5 տարեկան էր։ Տատիկի մոտ մեկ ամիս ամառանոցում մնալուց հետո զանգահարեցի նրանց։
Երբ մենք վերաջացրինք խոսակցությունը, սկեսուրս մոռացա վ սեղմել կոճակը, ըստ երևույթին, նա այն ժամանակ նստած էր իր ընկերուհու հետ և ես իմ մասին ամեն ինչ լսեցի.
-Այդ անն որմալն էր զանգել: Երեխային թողել է իմ հույսին, իսկ ինքը չգիտես, թե ինչով է զբաղվում: Տղաս փող է աշխատում, որ այդ կե ղտին պահի։ Նա միշտ քաղցած է, ամբողջ օրը աշխատում է,
իսկ կինը նույնիսկ չի կարողանում նրա համար ուտելիք պատրաստել։ Դե, այս խոսքերից հետո հաջորդ օրը հասա ու որդուս տարա։ Ես դրանից հետո ոչինչ չեմ խնդրում նրան, ես նույնիսկ նրան չեմ բացատրել պատճառը: Ես դայակ եմ վարձել և վերջ։
Այս դեպքից հետո ամուսինս ու ես վի ճեցինք: Նա չի հավատում իմ ասածներին: Ես պատրաստվում եմ ամուսնալո ւծության հայց ներկայացնել, քանի որ այսպես արդեն անհնար է