Սկեսուրս սկսել է ինձ տարօրինակ խորհուրդներ տալ․ Չեմ կարողանում հասկանալ, թե ինչ կա մտքին․․․Կա ստեղծված կարծրատիպ,թե ինչպիսին պիտի լինի տատիկը: Իմ սկեսուրը՝չնայած իր տարիքին, չի համապա-տասխանում ոչ մի պարամետրին:

Բոլոր տատիկներն իրենց վրա խաչ են քաշում,հագնում են գլխաշոր, հարմար կոշիկ են գնում, նստում են տանը և թոռների համար գուլպաներ գործում:Իմ սկեսուրը լիովին այլ է: Նա ունի հիանալի ոճի զգացում, երբեք գլխաշոր չի կրում, միայն գեղեցիկ էլեգանտ գլ-խարկներ:Բացի այդ, սկեսուրս նո ւյնիսկ խանութ է լավ տեսքով գնում:

Նա միշտ կա նացի է և նրբագեղ: Նա ինձ նույնպես տալիս է խորհուրդներ,բայց անում է դա միայն փափուկ և հաճելի կերպով:Ես լսում եմ նրա խորհուրդ-ները և երբեք չեմ զղջում դրա համար:Երբ երեխա ունեցանք, սկեուրս մեզ շատ էր օգնում: Երբեք չէր գոռում, անտեղի խորհո ւրդներ չէր տալիս, իր վրա էր վերց րել տան գործերի մեծ մասը:

Բայց երբ զգաց, որ արդեն կարող ենք առանց իր օգնության, կրկին վերադարձավ իր կյանքին:Գրանցվեց պարի և լողի, իսկ եթե ազատ ժամանակ էր ունենում, այն նվիրում էր մեզ:Վերջերս էլ նա վարորդա-կան իրավունք ստացավ, այժմ մեքենա է վարում, թոռնուհուն իր հետ պարի է տանում կամ այգի:

Նա ինձ շատ բան է սովորեցրել. նրա շնորհիվ ես զբաղվում եմ ոչ միայն տան գործերով, այլ նաև ինքս ինձանով: Ժամանակ եմ հատկացնում և ընտանիքիս, և ինձ, չեմ մռանում սեփական նախասիրություններիս մասին:

Անչափ շնորհակալ եմ նրան…