Նայելով սկեսուրների և հարսների հարաբերություններին՝ կարող ես գլուխդ բռնել։ Հետաքրքիր է, ինչո՞վ են առաջնորդվում չափահաս կանայք, երբ ճնշում են իրենց տղաների կանանց։ Ինչ էլ որ լինի, բայց վաղ թե ուշ ամեն ինչի համար պետք է վճարես։
Եվ սխալները ցավոք գիտակցում են այն ժամանակ, երբ ոչինչ չի կարելի վերադարձնել։ Հարսանիքից հետո Իվանն ու Նատալյան ապրում էին սկեսուրի տանը։ Կինն անդադար կշտամբում էր հարսին, նախատում նրան պատեհ-անպատեհ, նրա կարծիքով հարսը ոչ հատակ լվանալ գիտերմ ոչ ճաշ եփել, մի խոսքով ոչինչ անել չգիտեր:
Նատալիան անընդհատ խնդրում էր տղամարդուն տեղափոխվել։ Բայց Իվանը ձգձգում էր, չէր ուզում հիփոթեքով զբաղվել, հետո վարձով բնակարանի փող չկար, հետո ուրիշ բան։ Յուրաքանչյուր նման խոսակցությունից հետո Իվանը կնոջը խնդրում էր մի փոքր էլ համբերել։
Եվ նա համբերեց: Տարիներն անցան։ Նատալիան և Իվանը դուստր ունեցան, հետո ևս մեկ աղջիկ։ Իսկ նրանք դեռ ապրում էին սկեսուրի հետ։ Ճիշտ է, թոռների ներկայությունը մի փոքր հալեցրեց կնոջ սիրտը։
Նա ամբողջովին կլանված էր իր թոռներով և նույնիսկ դադարեց իր հարսին նեղել։ Երբ փոքրիկները մեծացան, Նատալյան աշխատանքի ընդունվեց հեղինակավոր ընկերությունում։
Դա նրա համար լավ հնարավորություն էր կյանքը բարելավելու: Կյանքը կարծես լավանում էր։ Բայց պարզապես թվում էր… Մի անգամ հարևանուհին Նատալյայի սկեսուրին պատմել է, որ տեսել է, որ Նատալյան մի տղամարդու հետ նստել է մեքենան։
Այս խոսակցությունից հետո սկեսուրը, ձեռքերը շփելով, տանը սպասում էր հարսին։ Երբ Նատալյան տուն եկավ, Իվանի մայրը բառացիորեն հարձակվեց նրա վրա՝ մեղադրելով նրան բոլոր մա հացու մեղքերի մեջ։ Բայց հարսը հանգիստ արձագանքեց.
Նա պատասխանեց, որ դա իր ղեկավարի մեքենան է: Եվ բացի նրանից, մեքենայում եղել են ևս երկու գործընկերներ. նրանք բոլորը միասին գնացին բանակցությունների։
Բայց սկեսուրը կարծես ոչինչ չէր լսում։ Նա սպառնացել է որդուն ամեն ինչ պատմել. Նատալյան դեմ չէր. Նա գիտեր, որ իր ամուսինը ողջամիտ մարդ է, ով չի հավատա նման երևակայություններին։ Որքա՜ն սխալ էր նա։ Հաջորդ օրը, աշխատանքից վերադառնալուց հետո, Նատալյան ամուսնուն գտավ հարբած վիճակում։
Նա բավականին ագրեսիվ կերպով մեղադրեց նրան անհավատարիմ լինելու մեջ, իսկ հետո գրեթե բռունցքներով ամբողջովին հարձակվեց նրա վրա: Սկեսուրը գոհ կանգնել էր դռան մոտ՝ լսելով նրանց ճիչերը։
Առավոտյան գալուն պես Նատալյան գնաց աշխատանքի։ Նրա շեֆը շատ լավ մարդ էր։
Նա օգնեց նրան բնակարան գտնել, ամուսնալուծության հայց ներկայացնել և երեխաներին տանել: Աղջիկը պետք է սկսեր նորովի ապրել։ Ամուսնալուծությունից հետո նա արագ ուշքի եկավ, պաշտոնի բարձրացում ստացավ: 2 տարի անց Նատալյան նորից ամուսնացավ և նոր ամուսնուց որդի ունեցավ։
Նատալյայի հեռանալուց հետո Իվանը սկսեց խմել, իսկ հարեւանները մեղադրեցին սկեսուրին՝ որդու կյանքը փչացնելու համար:Կինը հասկացել է, թե ինչ է արել, և նույնիսկ փորձել է վերադարձնել իր հարսին։ Բայց, իհարկե, արդեն ուշ էր։
Մի քանի տարի անց Նատալյան խղճաց իր նախկին հարազատներին և որոշեց ցույց տալ նրանց իր մեծացած դուստրերին։ Նա նախկին ամուսնու տուն գնաց թանկարժեք մեքենայով՝ խնամված ու գեղեցիկ։ Տեսնելով Իվանին ու լացող սկեսուրին, նա հասկացավ, որ չա րիքն անպ ատիժ չի մնացել։