Ոչ մի ռեստորանային ուտեստ երբևէ չի կարող համեմատվել տատիկի պատրաստածի հետ: Նույն կարծիքին էր նաև իտալացի Սքարավելը: Նա շուտ էր հրաժեշտ տվել մորը, և տատիկն էր մեծացրել նրան:

Շատ լավ հիշում է, թե ինչ հիանալի և համեղ ուտեստներ է պատրաստել տատիկն իր համար ողջ կյնաքի ընթացքում:Երբ նա Իտալիայից տեղափոխվեց Նյու Յորք, նա որոշեց բացել մի ռեստորան, որը ոչ մի այլ ռեստորանի նման չէր լինի, և նա վստահ էր որ դա ամենալավ սնունդն է: Հետևաբար, նա փնտրեց մի շարք խոհարար-տատիկների, որոնք գիտեն ինչպես պատրաստել իրենց պատմական հայրենիքի ուտեստները:

Սկզբում նա գտավ իր հայրենակիցներից յոթին, ովքեր տան խոհարարության վարպետ էին: Ավելին, նրանք բոլորը գալիս են Իտալիայի տարբեր շրջաններից: Այսպիսով, 2006 թվականին հայտնվեց այս ռեստորանը: Ամեն օր կար նոր գլխավոր ուտեստ, որը պատրաստում էր տատիկներից մեկը: Ի դեպ, նրանցից ոչ մեկը պրոֆեսիոնալ խոհարարներ չեն:

Գաղափարը պարզապես հիանալի էր: Նյու-Յորքցիները ուրախությամբ են այցելում ռեստորան: Այնուհետև Սկարավելան մտածեց իր խոհարարներին ընդլայնելու մասին:

Այսպիսով, նա ուներ տատիկներ Արգենտինայից և Սիրիայից, Դոմինիկյան հանրապետությունից և Ռուսաստանից, Նիգերիայից և Լեհաստանից, Պերուից և Հայաստանից: Հենց հիմա քառասուն խոհարարներ աշխատում են այստեց: Նրանց մեջ նաև կա մի տղամարդ, որ մակարոննրի վարպետ է:

Աղբյուր