Համալսարանում դժվար քննություններ էին հանձնում, բոլոր ուսանողներն առանց ջանք խնայելու պատրաստվում էին դրանց, քանի որ պրոֆեսորը շատ պահանջկոտ էր:Դուրս եկավ պատասխանելու խելացի ուսանողը, նա հեշտությամբ պատասխանեց բոլոր հարցերին, և պրոֆեսորը տվեց վերջին հարցը.
-Ի՞նչ է մեր հավաքարարի անունը:
Ուսանողը զարմացած նայեց նրան և հարցրեց, արդյո՞ք նա կատակ չի անում: Սակայն պրոֆեսորը կրկին նույն հարցը տվեց: Խելացի ուսանողը լռում էր, նա շրջվեց դեպի լսարանը և հարցրեց, արդյո՞ք մենք գիտենք, սակայն ոչ ոք ձայն չհանեց:
Մի ուսանող հարցրեց, թե ինչի համար է դա այդքան կարևոր: Ինչին էլ պրոֆեսորը պատասխանեց, որբուհից հետո մենք պիտի աշխատնեք ռեալ մարդկանց հետ, այլ ոչ թե գրքերի:Յուրաքանչյուր մարդու հանդեպ հարկավոր է անհատական մոտեցում: Եվ ցանկացած մարդ կարևոր է, դա պետք է հիշել մեկընդմիշտ: