Իրինան մի օր աշխատանքի գնալիս մի տղայի տեսավ,ով փողոցի նստարանին նստած ինքն իրեն շշնջում էր:

-Ես չեմ ուզում,որ մայրիկս խմի:Ես ուղղակի խաղալիքներ եմ ուզում և ուտելիք!Ես չեմ ուզում,որ մայրիկս խմի! իրինան նստեց տղայի կողքին և հարցրեց.
-Փոքրի’կ,ի՞նչ է քո անունը:Դու մոլորվե՞լ ես:

Տղան պատասխանեց.

-Միշա,ես չեմ մոլորվել,մայրիկս է ինձ ասել,որ այստեղ նստեմ:
-Իսկ նա վաղու՞ց է գնացել:
-Հենց նոր,նա գնացել է խանութ,հիմա կվերադառնա:

Իրինան շարունակեց իր խանապարհը:Նա տուն վերադառնալիս կրկին տեսավ այդ տղային նստարանին նստած:Իրինան մոտեցավ տղային և հարցրեց.

-Բարև,հիշու՞մ ես ինձ:
-Հիշում եմ:
-Մայրիկդ կրկին խանութ է գնացե՞լ:

-Նա դեռ չի վերադարձել:
-Ինչպես թե չի վերադարձել:Դու երևի այս ընթացքում սովածացել ես,արի գնանք ճաշարան:

Միշկան տխուր ժպտաց,վեր կացավ և գնաց Իրինայի հետ:Իրինան հարցրեց,թե տղան ինչ է ուզում: Երեխայի պատասխանն անսպասելի էր.նա հնդկաձավար էր ուզում և կոմպոտ:

Իրինան հազիվ էր զսպում լացը:Միշկան պատմեց,որ 5 տարեկան է,ապրում է մայրիկի հետ փոքրիկ սենյակում,իսկ մայրիկը միշտ խմում է տարբեր տղամարդկանց հետ:

Նա նաև պատմեց,որ առավոտյան գնում է շուկա,այնտեղ նրան բարի տատիկները կերակրում են,իսկ գիշերը երեխան նոր տուն է գնում:

Իրինան հենց այդ պահին գնաց ոստիկանություն, ամուսնու մոտ, պատմեց ամեն ինչ: Մի շաբաթ անց Միշկային տարան մանկատուն, իսկ նրա մորը զրկեցին ծնողի իրավունքից: Մի քանի ամիս անց Միշկան արդեն օրական 5 անգամ ճաշ էր ուտում և քնելուց առաջ էլ մւոլտֆիլմեր եր նայում:

Իրինան ամեն օր այցելում էր երեխային,հավաքում էր որդեգրելու համար անհրաժեշտ բոլոր փաստաթղթերը:2 ամիս անց Միշկան արդեն ընտանիք ուներ,Իրինան և իր ամուսինը շատ լավ էին վերաբերվում երեխայի հետ:

Միշկան շատ էր ընկերացել Իրինայի ամուսնու` Նիկոլայի հետ:Նրանք ամենուր միասին էին գնում:Նիկոլայն անգամ տղայի համար շուն էր գնել:

Իրինան շատ երջանիկ էր,նրանք շատ համերաշխ ընտանիք էին:Մի օր Իրինան իմացավ,որ երեխայի է սպասում:Այդ նորությունը բոլորի համար ասես հրաշք լիներ:Նիկոլայը երջանկությունից 7-րդ երկնքում էր:Նա ասում էր.

-Ես արդնեմ հիանալի տղա ունեմ,եթե մի աղջիկ էլ ունենամ,ամենաերջանիկ մարդը կլինեմ աշխարհում:

Միշկան նույնպես շատ երջանիկ էր:Նա 6 ամսվա եջ առաջին անգամ Իրինային մայրիկ ասաց:

-Մայրիկ խոստանում եմ,որ հոգ կգտանեմ քույրիկիս մասին,կպաշտպանեմ նրան:

Հղիությունն այդքան էլ հանգիստ չէր ընթանում,սակայն բարեբախտաբար Իրինան առողջ աղջիկ լույս աշխարհ բերեց:Նրա անունը Սոնյա դրեցին:

Միշկան իսկապես շատ էր սիրում քրոջը, հոգ էր տանում նրա մասին: Երեխայի 1 ամյակը տոնելու համար նրանք բոլորով գնացել էին այգի:

Հանկարծ մի մեծ շուն սկսեց վազել դեպի Սոնյան: Մեծահասակները չհասցրին կողմնորոշվել, սակայն Միշկան արագ վազեց քրոջն օգնության:

Շունը հարձակվեց Միշկայի վրա: Հայրը արագ վազեց,որպեսզի փրկի տղային, իսկ Իրինան քաշեց Սոֆյային:Նիկոլայը մի կերպ փրկեց որդուն շնից:Երեխայի վիճակը ծանր էր,նրան անմիջապես տեղափոխեցին հիվանդանոց:

Մի քանի օր անց Միշկան ուշքի եկավ:Հենց այդ պահին Իրինան որդու կողքին էր,իսկ Միշկայի առաջին հարցը Սոնյայի մասին էր:Նա հարցրեց.

-Սոնյան ինչպե՞ս է:Նրան ինչ-որ բա՞ն է պատահել:
-Մի անհանգստացիր,տղա’ս:Ես հպարտանում եմ քեզնով,քրոջդ հետ ամեն ինչ կարգին է:

2 ամսից Միշկան արդեն տանն էր:Սոնյան շատ էր կարոտել եղբորը,նա հոգ էր տանում իր եղբոր մասին մեծ մարդու պես: