Ես 5 տարեկան էի, երբ մայրս մա հացավ։ Հայրս մինչ այդ սիրում էր խմել, իսկ հիմա արդեն պաշտոնական պատճառ կար՝ հանգիստ խղճով դա անելու։ Նա ինձ չէր վի րավորում, հոգ էր տանում որքան կարող էր։ Նա առաջին կնոջը բերեց տուն, երբ մորս մա ից 40 օր էլ չէր անցել։
Կանայք շատ հաճախ էին փոխվում, ոմանք բավականին տարօրինակ էին, նրանց ոչինչ չէր հետաքրքրում, բացի իրենցից և հորս հետ գիշերելուց: Հայրիկս հոգնում էր դրանից և դուրս վռնդում նրանց։Երբ ես 9 տարեկան էի, առնվազն երկու տասնյակ կանայք արդեն այցելել էին մեր տուն ։
Մի օր մեզ հյուր եկավ Նինա մորաքույրը։ Ես չգիտեմ, թե ինչպես կարող էր այդպիսի մեկը ուշադրություն դարձնել հորս վրա։ Նա շքեղ տեսք ուներ և լավ վաստակում էր: Մենք 4 ամիս ապրեցինք, հետո հայրիկս սկսեց ավելի շատ խ մել։ Ակնհայտ էր, որ մորաքույր Նինայի համար դա անտանելի էր, բայց նա չհեռացավ։ Նրա հետ լավ հարաբերություններ ունեի, ես նրան շատ էի սիրում, նա էլ փոխադարձաբար ինձ:
Այդ պահին, եթե ես չլինեի, նա վաղուց կլքեր հորս։Ժամանակ անցավ, հայրիկս դարձավ անտանելի։ Երբեմն, երբ տանը իսկապես դժ վար էր, խորթ մորս հետ զբոսնում էինք։ Ես սիրում էի նրան պատմել իմ երազանքների մասին: Մի երեկո մայրիկիս՝ Նինայի հետ, տանն էինք և կարկանդակ էինք պատրաստում, հայրս չկար։
Նման պահերին մեզ շատ էր ուրախացնում հանգստությունը։ Հետո դռան զանգը հնչեց և ո ստիկանությունը հայտնվեց մեր տանը։ Հայրս մա հացել էր ինչ-որ ծեծ կռտուքի ժամանակ: Նինան միայնակ կազմակերպեց նրա հո ւղարկավորությունը: Ես ու խորթ մայրս հետագայում շատ դժ վարություններ ունեցանք, մեզնից նույնիսկ ցանկանում էին խլել մեր բնակարանը:
Սակայն նա ինձ երբեք միայնակ չթողեց, օգնեց, որ կրթություն ստանամ և կառուցեմ ապագաս: Ես շատ շնորհակալ եմ մայրիկին՝ Նինային: