Մա՛մ, ես ու կինս որոշել ենք առանձին սնվել, մենք երկրորդ սառնարանը կդնենք խոհանոցում․ ուղղակի ցնց վեցի, երբ լսեցի որդուս այս խոսքերը

Ալվարդը շատ վ րդովված էր։ Նրա որդին վերջերս է ամուսնացել, ընդամենը մի քանի շաբաթ անց նա և իր կինը, առանց որևէ ակնհայտ պատճառի, որոշել են առանձին ուտել, իսկ որդին ասել է, որ նոր սառնարան կգնի։ -Ինչու՞ տղաս: — հարցրեց մայրը տարակո ւսած:

-Որոշեցինք, որ այդպես ավելի լավ է։Որդին չէր կատակում, շուտով հենց խոհանոցում հայտնվեց երկրորդ սառնարանը: «Փառք Աստծո, որ վրան կողպեք չեն կախում,», — մտածեց մայրը: Մայրը շարունակում էր եփել նախկինի պես, բայց ոչ ոք չէր ուտում իր եփածը:

Որդին ու հարսը աշխատում էին, ցերեկը սնվում էին սրճարանում, իսկ երեկոյան ուտում էին կիսաֆաբրիկատներ, որոնք կարելի է եփել մի քանի րոպեում։

— Տղա՛ս, դու ինչ-որ գունատ մ աշկի գույն ունես, ես ապուր եմ պատրաստել, նստիր, հիմա կլցնեմ: -Շնորհակալ եմ, մայրիկ, իսկապես, ստ ամոքսս ցա վում է:

Մայրը իր հարսից թաք ուն, սկսեց որդուն կերակրել: Բայց մի օր հարսը շուտ վերադարձավ ու տեսավ, թե ինչպես է ամուսինը ախորժակով ուտում մոր պատրաստած փլավը: Նեղացավ, խ ռովեց ամուսնուց.

Չէ, որ մենք որոշել էինք: Մայրը ամբողջ գիշեր լա ց էր լինում։ Ի՞նչ էր արել, որ հարսն իր հետ այդպես է վարվում:

Մի քանի օր անց որդին դուրս եկավ ննջասենյակից. -Մա՛մ, ջերմության համար դեղ ունե՞ս։ — Նա հարցրեց. -Ի՞նչ է պատահել, տղաս: Դու հի վա՞նդ ես: -Չէ, կինս, վ ատ է, շատ վ ատ։ Մայրը մտավ ննջարան, հարսը ջերմության մեջ վառվում էր:

Նա խղճաց իր հարսին, աղջիկն այս քաղաքում հարազատներ չուներ։ Նա շ տապօգնություն կանչեց։ Մի քանի օր չէր հեռանում նրա անկողնուց:

Օրեր անց նա ապա քինվեց: -Շնորհակալ եմ: — Մի անհ անգստացիր, աղջիկս, շուտով ամեն ինչ լավ կլինի: ավելի հեշտ կլինի: — Շատ շնորհակալ եմ։ Ես գիտեմ, որ դու ինձանից վ իրավորված ես, շատ եմ ցա վում, որ դա տեղի ունեցավ։

— Հանգիստ աղջիկ, հանգստացիր, հետո կխոսենք: -Ոչ, ես ուզում եմ, որ դու ինձ լսես: Մայրս շատ վ ատ սկեսուր է ունեցել, և նա ինձ միշտ զգուշացնում էր, որ ամուսնության գլխավոր վտա նգը սկեսուրն է։

Ուստի ես ուզում էի անմիջապես ամրապնդել իմ դիրքերը, և ցույց տալ, որ ես հիմա քո որդու կյանքում գլխավոր կինն եմ։ Նա գրկեց հարսին.

-Մի անհանգստացիր, սիրելիս, մեզ մոտ ամեն ինչ լավ կլինի։ Երբ աամուսինը աշխատանքից տուն եկավ, տեսավ կնոջը՝ մորը գրկած։

— Նստիր սիրելիս, մայրիկը համեղ ճաշ է եփել, միասին կճաշենք, բացի այդ նա տորթ է պատրաստել: Հիմա Ալվարդը երջանիկ էր։ Ընտանիքում խաղաղություն է տիրում: