Հետազոտողները Նորման Լի և Սաթոշի Կանազավան, ովքեր ուսումնասիրություն են հրատարակել բրիտանական հոգեբանության բրիտանական հանդեսում, պարզել են, որ բացառիկ միտք ունեցող մարդիկ իրենց երջանիկ չեն զգում շփվելով, ինչպես մյուսները:
Ավելին, նրանք ավելի երջանիկ են զգում, երբ ավելի հաճախ միայնակ են մնում:Գիտնականները հարցազրույց են ունեցել 18-ից 28 տարեկան 15 197 մարդկանց հետ և պարզել, որ ամբոխի մեջ լինելը նվազեցնում է երջանկությունը, իսկ ընկերների հետ ժամանակ անցկացնելը հանգեցնում է երջանկության աճի:
Այնուամենայնիվ, այս տվյալները չեն տարածվում բացառապես խելացի մարդկանց համար:Ինչո՞ւ Գիտնականները մի քանի բացատրություններ ունեն:
Կապը խելացի մարդկանց ավելի երջանիկ չի դարձնում
Առաջին տեսությունը էվոլյուցիոն է և կապված է «սավաննայի տեսության» հետ:
Սավանայի տեսությունն այն է, որ կյանքի բավարարվածությունը որոշվում է ոչ միայն այն բանի շնորհիվ, ինչ կատարվում է ներկայում, այլ նաև այն, թե ինչպես են մեր նախնիները արձագանքել ինչ-որ իրադարձության:Էվոլյուցիոն հոգեբանները բացատրել են, որ մեր ուղեղի համար դժվար է հաղթահարել ժամանակակից աշխարհում տիրող իրավիճակները, քանի որ ծրագրավորված է հարմարվել այն պայմաններին, որտեղ ապրել են մեր նախնիները:
Ժամանակակից աշխարհի և այն պայմանների միջև, որտեղ ապրել են մեր նախնիները, տարբերությունն այն է, որ մենք հակված ենք ավելի շատ ժամանակ անցկացնել մեծ թվով մարդկանցով շրջապատված և ավելի քիչ ժամանակ ընկերների հետ:
Մեզանից շատերն ապրում են բնակչության մեծ խտությամբ քաղաքներում, ինչը խանգարում է ավելի սերտ հարաբերությունների կառուցմանը:Մեկ այլ տեսություն, որը բացատրում է, թե ինչու են խելացի մարդիկ նախընտրում միայնությունը, կապված է փառասիրության հետ:
Որքան խելացի եք դուք, այնքան ավելի կենտրոնացած եք երկարաժամկետ նպատակների վրա, ինչը նշանակում է, որ ընկերների հետ ժամանակ անցկացնելը ավելի շեղող կլինի, քան օգնելը:Խեալլացիության բարձր մակարդակ ունեցող մարդիկ օգտագործում են միայնությունը որպես մեխանիզմ, որով նրանք հաջողությամբ հաղթահարում են քաղաքային սթրեսը:
Սա օգնում է խուսափել սթրեսից և թույլ է տալիս ավելի շատ ժամանակ ներդնել երկարաժամկետ նախագծերում: