Ամառային մի առավոտ տեղացի ձկնորսները հավաքվեցին, որ լիճ ձկնորսության գնան։ Ճանապարհը մոտ չէր: Այնտեղ տանող ճանապարհը լավը չէր, ուստի մեքենայով չես կարող լիճ հասնել։
Ստի պված պետք է գնալ ոտքով։ Ճանապարհը կարճացնելու համար գյուղացիները որոշեցին անցնել դաշտով։ Լավ ձկնորսության ակնկալիքով նրանք ճանապարհին աշխույժ զրուցում էին։Հանկարծ բոլորը լռեցին։ Հենց իրենց դիմաց տղամարդիկ տեսան մի մեծ թռչուն ։
Նա պառկած էր գետնին և անհաջող փորձում էր թռչել: Երբ նրանք մոտեցան, նրանք հասկացան, որ դա էգ արծիվ է: Նա կոտրված թև ուներ։ Ինչ-որ մեկը անխղ ճորեն կր ակել էր այս հզոր թռչունին: Ձկնորսության մասին մոռացվեց: Պետք էր շտապ փրկել թռչունին։
Տեսնելով մարդկանց՝ իրեն իրենց ձեռքերը վերցնելու մտադրությունը, վիր ավոր թռչունը զայրացավ, բայց հետո հանդարտվեց և վստահեց մարդկանց։
Թռչունին տեղափոխեցին ֆերմա, որտեղ աշխատում էր այդ տարածքի միակ անա սնաբո ւյժը: Նա առաջին օգնություն ցույց տվեց թռչունին, սակայն մի քանի ամիս պահանջվեց, որ նա լիովին ապա քինվի։ Ուստի արծիվը մնաց ֆերմայում՝ անաս նաբո ւյժի կաբինետում։
Նրանք նրան դրեցին մեծ վանդակի մեջ, որպեսզի նա չփորձի թռչել հեռու: Իսկ վանդակը դրված էր պատուհանի մոտ։Հաջորդ օրը աշխատանքի գալով՝ անա սնաբո ւյժը տեսավ, որ պատուհանագոգին սատ կած դաշտային մուկ է ընկած։
Բժ իշկը մտացեց, որ երեխաներն են, իմանալով վի րավոր էգ արծվի մասին՝ բռնել մկնիկին և նետել պատուհանից՝ թռչունին կերակրելու համար։Սակայն մի քանի ժամ անց բժ իշկը լսեց տարօրինակ ձայն։ Դուրս գալով բակ՝ նա երկնքում տեսավ մի արծվի, որը պտտվում էր անա սնաբո ւյժի տան վրայով։
Մի քանի շրջան անելուց հետո նա թռավ դեպի անտառ։Հաջորդ օրը արծիվը նորից եկավ։ Այս անգամ նա արդեն նստած էր անա սնաբո ւյժի աշխատասենյակի պատուհանի դիմացի ծառի վրա, այնտեղ նորից մի կտոր միս էր ընկած։
Բժ իշկը կռահեց, որ դա արուն է, ով անհանգստանում է իր էգի համար։ Արծիվն ամեն օր սկսեց թռչել հի վանդ էգի մոտ՝ իր զո հին թողնելով պատուհանի մոտ։Երկու շաբաթ է անցել այն պահից, երբ արծիվը հայտնվել է ֆերմայում։
Նրա մոտ թռչող արուն աստիճանաբար սկսեց ընտելանալ անաս նաբո ւյժին և հանգիստ օրեր շարունակ նստում էր պատուհանի դիմացի ծառի վրա, որի հետևում իր էգի վանդակն էր։ Նա գնում էր միայն ուտելու բան բերելու համար։Վի րավոր թռչունը կամաց-կամաց ուժ ստացավ և ապա քինվեց։
Այսպես անցավ ամառը։ Արծիվը ուժ եղացավ։ Անաս նաբո ւյժը տեսավ, որ շուտով թռչունին պետք է բաց թողնեն բնություն։Եվ եկավ այդ օրը:
Բժ իշկը վանդակը դուրս բերեց հի վանդանոցի բակ և բացեց դուռը։ Արծիվն անմիջապես հայտնվեց փողոցում։ Մի քանի զգո ւյշ շարժումներ կատարելով՝ նա գեղեցիկ կերպով բարձրացավ երկինք, որտեղ արուն արդեն սպասում էր նրան։
Թռչունները, որոնք որոշ ժամանակ պտտվում էին հի վանդանոցի վրայով, կարծես միմյանց ողջունում էին, շուտով անհետացան հորիզոնում։
Նրանք այլևս չգնացին անաս նաբո ւյժի մոտ: Նա միայն երբեմն տեսնում էր մի զույգ արծիվներ, որոնք բարձր թռչում էին երկնքում, ֆերմայի վերևում:
Կրկին թռչունները մարդկանց զո հաբերության և հավատարմության դաս տվեցին: Ժողովուրդ, մի մոռացեք ձեր սիրելիների մասին: Տվեք նրանց ձեր սերը, ջերմությունը և հոգատարությունը: