Երբ սկեսուրս ինձ անպատվեց՝ անօժիտ ու աղքատ անվանեց շատ վիրավորվեցի, բայց․․․Չէի մտածում, որ որոշ ժամանակ անց նրան շնորհակալություն եմ հայտնելու դրա համար

Երբ ամուսնանում էի, 20 տարեկան էի, ընտրյալս՝ 25։ Նա ավարտել է տեխնիկական քոլեջը։ Ծնողների միջնորդությամբ կարողացել է աշխատանք գտնել՝ խոշոր ձեռնարկություններից մեկում, որտեղ բավականին լավ են վճարում։

Իսկ հիմա իմ մասին․ ես սովորել եմ մանկավարժական քոլեջում, ապրել վարձով սենյակում, կուրսայիններ էի գրում, որ մի քիչ գումար աշխատեմ։

Ես ինքս գյուղից եմ, որտեղ մնա ցել են մայրս ու կրտ սեր քույրս, և նրանց էլ պիտի օգնեի։ Հայրիկիս չեմ էլ հիշում, նա հեռացել է ըն-տանիքից, երբ ես ու քույրս դեռ շատ փոքր էինք։ Ապագա ամո ւսնուս հետ ծանո թացա համացանցի միջոցով։

Մի քանի ամիս հան-դիպելուց հետո նա ինձ ամուսնության առաջրկություն արեց։Ես համաձայնվեցի,1 տարի անց ծնվեց մեր որդին։Մեր հարսանիքի ամ-բողջ ծախսը հոգացին ամուսնուս ծնողները։ Մորս ու քրոջս հյուրանոցի համար նույնպես նրանք վճարեցին։

Ես առաջին օրվանից սկեսուրիս մայրիկ էի անվանում, ինքն իրեն այդպես ստացվեց։Ես հարազատ մորիցս երբեք այդքան հոգատա-րություն չէի ստացել։

Նա ինձ համար նոր հագուստ էր գնում, տանում հետաքրքիր վայրեր,իսկ երբ հղիացա, սկսեց ինձ համար ամե-ն օր մի տոպրակ համեղ ու օգտա կար սնո ւնդ բերել։ Հետո ծնվեց Դանին։Որդուս 1 տարե կանին որոշեցի շքեղ խնջույք կազմակեր-պել։ Գեղեցիկ փուչիկներ պատվիրեցի, թանկարժեք մեծ տորթ, պրոֆեսիոնալ լուսանկարչի հրավիրեցի։

Հրավիրեցի մեր ընտանիքի բոլոր մտերիմներին, բազմաթիվ ուտեստներ պատրաստեցի։Ծննդյան օրը հենց ամենասկզբից նկատե-ցի, որ սկեսուրս տրամադրություն չունի։ Նա ամբողջ խնջույքի ընթացքում տխուր նստել էր, շատ լարված էր։

Ու երբ նրան պատա-հաբար տեսա խոհանոցում, իմ մասին հետաքրքիր շատ բան իմացա։ Պարզվեց, որ միայն նրա որդին է աշխատում, իսկ ես այպիսի խնջույքներ եմ կազմակերպում։ Ամուսինս մի քանի օր շարունակ միևնույն վերնաշապիկով է գնում աշխատանքի, հաճախ պատշաճ չի սնվում։

Վերջում էլ ասաց, որ ես անօժիտ եմ ու պիտի նրանց շնորհակալ լինեմ, որ ինձ ընդունել են իրենց ընտանիք․․․ Ավելի ուշ սկեսուրս նե-րողություն խնդրեց, սակայն մոռանալ նրա ասածներն անհնար է։Սկզբում նեղացա, բայց հետո սկեցի մտածել։

Իսկապես, ապրում եմ ամուսնուս տանը, ինքս ոչինչ չունեմ։ Իսկ եթե ինչ-որ բան լինի, ինչպե՞ս կվարվեմ։ Համալսարանում չեմ սովորել, տուն չունեմ․․․ երկու գիշեր անդադար արտասվեցի,իսկ հետո աշխատանքի տեղավորվելու,ուսումս շարունակելու որոշում կայացրեցի։Նաև դադա-րեցի սկեսուրիս մայրիկ անվանել։

Համենայն դեպս, այս պահին նրան շնորհակալ եմ։