Մայրիկիս հետ միասին եմ ապրում։ Երբ ես փոքր էի, հայրս մա հաց ավ ավ տովթ արից։ Նրան վրա երթի է ենթարկել մեքենան:
Այդ ժամանակվանից մայրս ինձ միայնակ է մեծացրել։ Մանկությունս անցել է ոչ թե շքեղության մեջ, այլ հակառակը։ Մայրս միաժամանակ երեք տեղ է աշխատել, որ մեզ կերակրի։ Գիշերը հաճախ էր գնում աշխատանքի, հետո գալիս էր առավոտյան,
երեք ժամ քնում և նորից գնում էր մեկ ուրիշ տեղ աշխատելու։ Եվ այսպես ամեն օր: Նա նույնիսկ չգիտեր, թե ինչ է հանգստյան օրը:
Ես տեսա այս ամենն ու հասկացա, որ նրան կարող եմ օգնել միայն տնային աշխատանք կատարելով, կերակուր պատրաստելով և տունը մաքրելով։ Ավագ դպրոցից ես կես դրույքով աշխատում եմ խանութում։ Ես շատ էի ուզում համակարգիչ:
Մայրս չկարողացա վ գնել այն ինձ համար: Երբեմն նույնիսկ հաց չէինք կարողանում գնել։Ես սկսեցի ամբողջ վաստակած գումարս խնայել երազանքիս՝ համակարգչի համար։
Հետո պատահաբար լսեցի մորս ու տատիկիս խոսակցությունը։ Պարզվեց, որ մայրս կյանքի այսպիսի ռիթմի պատճառով վաստակել է հի վանդություն։
Նա մեջքի հետ կապված խնդիրներ ուներ և վի րահատության կարիք ուներ: Մայրիկս զանգահարել էր տատիկիս, որպեսզի պարտքով գումար խնդրի:
Բայց տատիկս ընդհանրապես փող չուներ, ուստի հրաժարվեց օգնել նրան։ Կյանքումս առաջին անգամ էի տեսնում այսքան ընկճված մոր։
Ես որոշեցի, որ նրան կտամ իմ ամբողջ խնայողությունները։ Ես դեռ կարող եմ ինձ համար համակարգիչ գնել, բայց մայրս մենակ է։ Ես ուզում եմ, որ նա երջանիկ և առ ողջ լինի:
Երբ ես նրան հանձնեցի իմ գումարը, նա շատ հաճելիորեն զարմացա վ։ Ես հասկացա, որ առ ողջ և ուրախ մորից կյանքում ավելի կարևոր բան չկա։