Ես կզանգահարեմ շտապօգնություն այնքան, որքան ինձ պետք կլինի.. Շտապօգնության բժիշկների օրը մեծամասամբ անցնում է շաը լարված։
Դա հատկապես տեսանք և դրանում համոզվեցինք համավարա կի օրերին։ Նրանք իրենց գործի նվիրյալներն են։ Նրանք սիրով կատարում են իրենց պարտքը։
Բայց կան մարդիկ, ովքեր չեն ուզում հասկանալ, որ մեկ փռշտոցի համար շտապօգնություն կանչելու կարիք չկա։ Վերջերս մի դեպք պատահեց։
Երիտասարդ զույգերը թունդ վի ճել էին և աղջիկը ձեռքը դրել էր կրծքին ու ասում էր․ շատ վատ եմ զգում, ես հիմա կմա հանամ։ Տղան վախեցած շտապօգնություն կանչեց, բայց մինչև շտապօգնության ժամանելը նրանք հաշտվեցին և երբ բժիշկները եկան, աղջիկն արդեն լավ էր զգում իրեն, և երբ բժիշկը փորձեց նրան զննել, նա անպատվեց բժշկին, ասելով, որ ցանկանում է իրեն մե րկ տեսնել։ Ծիծաղելի է, այնպես չէ՞։
Հաջորդ առավոտյան նույն բնակարանից կրկին կանչ է գրանցվում։ Բժիշկները ժամանում են և ինչ, զույգը հար բած է։ Բժիշկն այս անգամ հունից դուրս է գալիս․
— Ի՞նչ եք անում, ինչու՞ եք մեզ կանչում, հենց այս պահին հնարավոր է մեկ ուրիշը շտապ մեր օգնության կարիքն ունի։
— Մենք թքած ունենք, ես կզանգահարեմ շտապօգնություն այնքան, որքան ինձ անհրաժեշտ լինի, և դուք էլ պարտավոր եք ներկայանալ։
Բժիշկը վրդովված դուրս եկավ բնակարանից, նա Հիպոկրատի երդում էր տվել փրկել մարդկանց, բայց նա երդում չէր տվել տանել մարդկանց քմահա ճույքները։