Ավագ քույրս պատահական եկավ մեր տուն և տեսավ,որ ես ու եղբայրս բորբոսնած հաց ենք ուտում․ Հենց նույն պահին նա մեզ տարավ մորս մոտից․․․Ես վեց տարեկան էի, իսկ եղ բայրս՝ չորս, երբ մեզ տ րավ ավագ քույրս:Մայ րիկս հաճախ խմում էր,գնում տնից, ես ու եղբայրս միայնակ մնում էինք տանը, քաղցած:
Նատաշա անունով քույրիկս ինձանից 14 տարի մեծ է, ունեմ նաև ավագ եղբայր, ով այն ժամա նակ 25 տարեկան էր, բայց հեռա ցել էր տնից, երբ դեռ նոր էր լրա ցել նրա 14 տարեկանը, այդ ժամանակվանից հազվա դեպ էր իմաց տալիս իր մասին:Երևի նա նույնիսկ չգիտեր,որ էլի քույր ու եղբայր ունի:Այդ օրը,երբ Նատաշան տարավ մեզ, մայրիկս նորից հար-բած և քնած էր բազմոցին: Քույր իկս եկավ, երբ ես ու եղ բայրս բորբոսնած հաց էնք կրծոտում:Նատաշան բրդ-բրդեց մայրիկին:
-Մամ, ես երեխաներին տան ում եմ ինձ մոտ, ես նրանց մասին հոգ կտա նեմ, -ասաց մայրիկին՝ ով հազիվ բացել էր աչքերը:
-Տանում ես, տար,-ասաց մայրիկը՝ նեղա ցած ձայնով, նորից ընկավ բազմոցին և քնեց:
Այդպես ես ու եղբա յրս սկսե ցինք ապրել մեր քրոջ հետ: Եղբորս մանկա պարտեզ գրանցեց, ինձ՝ դպրոց:Երբ ես երկրորդ դասա րանում էի, իմացա, որ քու յրիկս շուտով ամո ւսնանալու է:
Ես չէի կարող ուրախ անալ, քանի որ հասկանում էի, որ քրոջս ամուսինը կարող է մեզ հանել տնից, մենք նրա ինչին ենք պետք: Սակայն իզուր էի անհանգստանում:Պարզվեց, որ քրոջս ամուսինը՝ Գրիշան, շատ բարի, համբե րատար և աշխ ատող տղա է:Մի ժամանակ անց Նատա շան երկու տղա ունեցավ՝ մեկը մյուսի հետևից:
Այժմ Նա տաշայի խնա մքի տակ կար 4 երեխա: Ես՝ 9 տարեկան, եղ բայրս՝ 7 տարեկան և երկու փոքրիկները:Թե ինչ պես էր 24 ամյա քույրիկս ամեն ինչ հասցնում, չգիտեմ, բայց Նատաշան միշտ կենս ուրախ և ժպտերես էր:
Ես ու եղբայրս ինչով կար ողանում օգ նում էինք նրան: Սակայն եղբայրս ավա զակի մեկն էր, դպրո ցում բողո քում էին նրանից, վատ էր սովորում:
Մի օր Գրիշան լուրջ խոսեց նրա հետ:
-Դու գիտես, ի՞նչ կլիներ, եթե Նատաշան ձեզ չբերեր իր մոտ:
-Դե չգիտեմ, երեևի մայրիկի հետ կապրեինք:
Գրիշան ինչ-որ տեղ տարավ եղբորս, երկու ժամից նրանք վերա դարձան: Պարզվեց, նրանք գնա ցել էին մանկա-տուն:
Այդ օրվանից եղբայրս դադարեց ավազակություն անել, սկսեց չորսեր և հինգեր ստանալ: Նատաշան զար-մանում էր, թե այդ ինչ է եղել եղբոր հետ:
Վերջերս էլ քույրիկս իմացել էր, որ մեր ավագ եղբոր երկու երեխաները մանկատանն են հայտնվել, առանց երկար մտածելու ընտա նիքը որոշեց նրանց բերել տուն:Նատաշան արտաս-վելով շնորհակալություն էր հայտնում Գրիշային: Գրիշան լուրջ ասաց.
-Որտեղ չորսը, այնտեղ էլ վեցը, բոլորին էլ կմեծացնենք:
Այսօր մեր մեծ ընտանիքը գնում է մանկատնից զարմիկներիս տուն բերելու: