Ապրում եմ 5-երորդ հարկում… Մի օր գիշերը չէի կարողանում քնել, ջուր էի ուզում… հանկարծ նկատեցի, որ ինչ-որ մեկը ինձ է նայում…

Մի օր գիշերը չէի կարողանում քնել, ջուր էի ուզում: Մի կերպ ինձ ստիպեցի վեր կենալ, գնալ խոհանոց՝ առանց լույը վառելու, որ ոչ մեկին չարթնացնեմ:

Երբ անցնում էի հյուրասենյակով, ինձ թվաց, որ ինչ-որ մեկի աչքերը նայում են պատուհանի կողմից…Աչքեր…Գիշերը…Հինգերորդ հարկի պատուհանից…

Ներսովս սառը դող անցավ:Երեկոյան սարսափ ֆիլմ էի դիտել, կարծեցի, թե ուղեղս դեռ դրա ազդեցության տակ է: Տրորեցի աչքերս ու գնացի:

Ջուրը խմելուց հետո չէի ուզում նորից հյուրասենյակով անցնել: Զգույշ նայեցի, տեսա, որ ոչ մի աչք էլ չկա: Մտա ներս, երկու քայլ անցնելուց հետո նորից տեսա այդ աչքերը…

Լավ, մտածում եմ գոնե հասնեմ մինչև անկողինս, առավոտյան կհասկանամ այդ ինչ էր: Բայց չդիմացա. աչքերը մյուս պատուհանից նորից նայեցին:

Մոտեցա պատուհանին. ինձ թվում էր, որ ես այդ աչքերն էլի եմ տեսել ինչ-որ տեղ:Հետաքրքրասիրությունս տանջեց ինձ: Վարագույրը մի կողմ տարա, միացրեցի հետախոսիս լույսը և տեսա, որ դա…բու էր: Սովորական բու: Բու, որ ապրում էր մեր շենքի դիմացի բարդենու վրա:

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *