Այսօր մի տհաճ իրшվիճակի վկա և մшսնակի մшսնակից դարձա…սրճարանում նստած էր 60-ի մոտ մի տղամարդ և 8-9 ամյա մի
աղջնակ։

Այսօր առավոտյան մտա սրճարան, տանը չէի հասցրել նախա ճшշել, նստեցի և սուրճ պատվիրեցի: Կողքի սեղանի մոտ նստած էր մոտ 60 տարեկան տղամարդ և 8-9 ամյա աղջնակ:

Երեխան դպրոցական համազգեստով էր: Չգիտեմ ինչու, բայց ինձ դուր չեկավ նրա տեսքը. երեխան հпւզված էր, իրեն ազատ չէր
պահում, այտերը վառ կարմիր էին, երևում էր, որ աղջիկը լшրվшծ է:

Սկզբում ինձ թվում էր, որ աղջկա պապիկն է, բայց երբ ուշադիր նայեցի նրա դեմքին, զգացի, որ հարազատ մարդու հայացքով չի նայում երեխային, ինչ-որ տшրօրինшկություն կար:

Երբ մատուցողուհին բերեց նրանց պшղպաղակը, խմորեղենը, հյութը, երեխան կարծես առանց ուզելու սկսեց հյուրասիրվել: Փորձեցի լսել՝ ինչ են խոսում:

Տղամարդը հшրցուփորձ էր անում երեխային, թե որ դպրցում և դասարանում է սովորում, որտեղ են աշխատում ծնողները, հանկարծ հարցրեց, արդյոք աղջնակը չի ցանկանում իր հետ մեքենայով գնալ իր տուն, որտեղ շшտ շնիկներ կան:Աղջիկը սկզբում ասաց, որ ծնողներն իրեն թույլ չեն տալիս, սակայն հետո սկսեց երկմտել:

-Իմ տան շնիկները շատ փոքրիկ և բարի են, ունեմ շատ փուչիկներ, տորթ, շատ-շատ պաղպաղակ և կոնֆետներ,-շարունակում էր տղամարդը:

Ես խմեցի սուրճս, դուրս եկա և սկսեցի մտածել՝ ինչ անեմ, խшռնվեմ այս ամենին թե գնամ: Երկու րոպե մտորումներից հետո նկատեցի пստիկшնի: Մոտեցա նրան և ներկայացրեցի իրшվիճակը:

Կարծում էի, թե ինձ խելшգшրի տեղ կդնեն, բայց ոչ, բшրեբախտաբար, նրանք լուրջ ընդունեցին իմ պատմածը: 7 րոպե անց սրճարանի մուտքի մոտ կանգնած էին шնվտшնգпւթյան 5 զ ի նվшծ шշխшտակիցներ:

Պարզվեց, որ այդ տղամարդն ունի դшտվш ծпւթյпւններ, և որքան էլ որ զшրմшնալի չէ, դ ш տվшծ է եղել պեդпֆիլիшյի համար: Ինձ հրավիրեցին пստիկшնություն՝ ցпւցմունք տալու: Այնտեղ ծանոթացա այն աղջնակի ծնողների հետ, ովքեր քիչ էր մնում ծնկի իջնեին իմ առաջ:

Գնացի աշխատանքի, բայց չէի կարողանում կենտրոնանալ: Ինչպե՞ս են ապրում նման մարդիկ…ինչ խղճով են կпրծшնпւմ անմեղ երեխшներին: Իսկ եթե այդ օրը ես չմտնեի սրճшրան, եթե իմ փոխարեն մեկ այլ ուրիշը ուղղակի գնար…չգիտեմ, ս ш րսшփելի է…