Սովորական աշխատանքային առավոտ էր: Նա ամուսնուն ճանապարհեց աշխատանքի և զբաղվեց տնային գործերով։ Հանկարծ դուռը թակեցին։
Նրա սկեսուրն էր: Նա ներս հրավիրեց, բայց ասաց, որ երեք տարեկան երեխան քնած է, պետք է չաղմկել: Սակայն սկեսուրն այլ կարծիքի էր: Նա սկսեց իր հարսին սովորեցնել երեխային դաստիարակել։ Փոքրիկը արթնացավ և մայրը ստիպված էր նրան հանգստացնել:
Նա սկեսուրին ասաց, որ թեյնիկին հետևի մինչ ինքը երեխայի կհա նգստացնի, իսկ սկեսուրը դրանից կրկին վի րավորվեց:Երբ Յանան վերադարձավ, սկեսուրը ասաց.
— Ես ուզում եմ ինձ «մայրիկ» ասես։ Իմ ընկերուհիների ու ծանոթների հարսներն այսպես են դիմում իրենց սկեսուրներին, իսկ դուք ինձ դիմում եք պաշտոնապես՝ խիստ անունով ու հայրանունով։
-Այդպես ես իմ հարգանքն եմ հայտնում Ձեր հանդեպ։Կներեք, բայց ես կարծում եմ մայրիկը մի հատ է լինում: -Հա, դու կզ ղջաս դրա համար, — ավելացրեց սկեսուրը, վեր կացավ ու գնաց։
Յանան չհասկացավ, թե ինչ է տեղի ունենալու, շարունակեց երեխային խնամել։ Ճաշի ժամն էր, Յանան կերակրում էր երեխային, իսկ ինքը թեյ էր խմում։ Հանկարծ ամուսինը ներս մտավ և սկսեց բ ղավել Յանայի վրա.
— Ինչու՞ վռ նդեցիր մայրիկիս: Դու խե լագար ես: Սա անհարգալից վերաբերմունք է։ Նա լա ցակում ած զանգահարեց ինձ, ասաց, որ դու նրան հարազատ չես ընդունում և վռ նդեց:
Նա փորձեց ամուսնուն բացատրել, թե իրականում ինչ է եղել, բայց նա չհավատաց։ — Դե, ես հիմա կզանգեմ նրան, կմիացնեմ բարձրախոսն,- ասաց Յանան: — Զանգի՛ր, -ամուսինը վստահ ասաց.
-Տիկին Աննա, ինչո՞ւ եք Ձեր որդուն ասել, որ ես Ձեզ դուրս եմ հանել ու նվաստացրել։ -Դա դեռ քիչ է: Ես քեզ ասացի, դու կզղջաս:
Նա իմ որդին է և հավատում է ինձ։ Եթե շարունակես չանել այնպես, ինչպես ասում եմ, ես քեզնից կբաժանեմ նրան։ Իմ տղան իրեն ավելի լավ կին կգտնի, իսկ դու ո՞ւմ ես պետք։ -Մամ, ինչ ես խոսում: Ի՞նչ ամուսնալո ւծություն, -որդին միջամտեց,
— հիասթափված եմ, քեզնից սա չէի սպասում։ — Ոչ, ոչ, տղաս, դու սխալ ես հասկացել . -Ճիշտ է, մայրիկ: Յանան քեզ երբեք մայրիկ չի ասի:
Նա անջատեց հեռախոսը և Յանայից նե րողություն խնդրեց։ Յանան ներեց նրան, բայց հոգու խորքում դեռ նյ արդայնանում էր, որ ամուսինը հավատացել էր մոր խոսքերին։